Een kleine reality check:
- Hoe vaak heb je je woorden ingeslikt uit angst om te veel te zijn, te scherp te zijn of net te anders?
- Hoe vaak zei je: “Ik kan je helpen” — en werd het stil… zó stil dat je het liefst wilde verdwijnen?
- Hoe vaak zei je “nee” terwijl alles in je lijf eigenlijk “JA” riep — en dacht je achteraf: "f*ck, waarom zei ik nee?"
- Hoe vaak las je iets van een expert die je bewondert, en dacht je: maar dit voelt niet waar voor mij — en duwde je het weg, want wie ben jij om dat te vinden?
Hoe vaak waren deze voorbeelden een echte reality check? Tel ze op.
Want al lijken ze misschien klein — een ongezegd woord, een niet-gestuurd bericht, een kans die je aan je voorbij liet gaan. Ze dragen stuk voor stuk een waarheid in zich die je niet langer kunt blijven negeren.
Zolang je blijft bewegen binnen de lijnen die ooit als ‘veilig’ voelde, blijf je hangen in een leven dat misschien logisch lijkt, maar waar je je diep vanbinnen steeds minder in herkent.
En zolang je je waarheid blijft uitstellen, blijft alles wat je doet ergens wringen alsof het wel klopt voor iemand, maar niet helemaal voor jou.