Wat het ook is, het kan zóveel vrijheid geven als je met jezelf aan de slag gaat. Niet omdat iemand anders dat zegt, maar omdat jij voelt dat er iets mag veranderen. Als je weer kunt voelen wat jij diep vanbinnen nodig hebt, wat jij verlangt om vooruit te gaan dan begint er iets te verschuiven.
Als vrouw gaan we zó vaak over onze eigen grenzen. Je werkt, hebt een gezin (of de wens), je hebt een partner, sport, hebt een sociaal leven en probeert ook nog tijd te maken voor jezelf. Iedereen wil iets van je. En ‘nee’ zeggen? Dat blijft moeilijk.
Je ziet je grenzen wel, maar toch laat je ze vallen. Of anderen lopen er gewoon overheen. En voor je het weet zit je weer in hetzelfde patroon: moe, een vol hoofd, altijd aan het rennen. Je leeft volgens een to-do lijstje.
Je zorgt voor iedereen, maar zorg jij eigenlijk ook nog voor jezelf? Hoe lang hou je dit nog vol?
Of beter nog: Hoe lang wil je het nog volhouden?
